Jak utrzymać szczęśliwe małżeństwo? Recenzja powieści "Joanna" - Elżbieta Hutnik

"Joanna Jasińska to szczęśliwa żona, matka oraz gospodyni domowa, której idealne życie niespodziewanie się rozpada. Po trzynastu latach małżeństwa przez przypadek podsłuchuje rozmowę swojego męża i dowiaduje się, że Robert chce się jej raz na zawsze pozbyć.

Mimo że wiadomość jest dla niej szokująca, Joannie udaje się zachować zimną krew i przygotować do ucieczki w tajemnicy przed mężem. Ma na to dwa tygodnie. Oburzona i wściekła ani myśli dać się usunąć z drogi swojemu małżonkowi, a tym bardziej potencjalnym zbirom, jakich ten mógłby wynająć do brudnej roboty. Powoli w głowie Joanny rodzi się plan zemsty i spektakularnego wielkiego finału, który ma się rozegrać na jej własnych zasadach…"

Życie z drugą osobą, choćby najbliższą naszemu sercu, nie zawsze usłane jest różami. Często droga bywa ciężka, a szara rzeczywistość przynosi na myśl liczne rozterki. To, jak postąpimy zależy tylko i wyłącznie od nas, od naszego zaufania. Jeśli jest zbyt małe, zachwiane, łatwo nas skłócić. Jeśli jest natomiast spore, relacja nigdy się nie zachwieje. Pytanie tylko... Jak bardzo sobie ufamy?

"Joanna" to najnowsza książka autorstwa Elżbiety Hutnik. Autorka porusza w niej tematy życia codziennego, relacji międzyludzkich. Opowiada o małżeństwie, które spotyka się z licznymi trudnościami. Ich problemem jest rutyna, brak szczerej rozmowy, zaufania do siebie i pojawiające się dookoła tajemnice. Niewyjaśnione sprawy plątają się między nimi przez lata, aż w końcu pewnego dnia wychodzą na jaw. Niestety, w inny sposób niż oboje by sobie tego życzyli. 

Elżbieta Hutnik w swojej powieści opowiada historię rodziny, która mogłaby spotkać praktycznie każdego z nas. Poruszając wiele krótkich wątków, uświadamia o realiach życia. Pokazuje, że najważniejsza jest rozmowa i zaufanie. Miłość i przyjaźń są równie ważne, jeśli są szczere. I to właśnie jest clou całego życia - prawdziwość i szczerość z nas płynąca, a nie to, czego wartość możemy zliczyć. Ta pozycja idealnie to uświadamia.

Historia tytułowej Joanny bardzo przypadła mi do gustu. Książka ta, opowiada o realiach. Pokazuje, że świat ma różne kolory, na które my mamy znaczny wpływ. Jest prawdziwa, dotyka w pewnym stopniu każdego czytelnika. Spokojna, zdystansowana i delikatna. Bez większych emocji, czy zwrotów akcji. Historia idealna dla osób lubiących życiowe opowieści. Dla mnie bardzo ciekawa lekcja, natomiast myślę, że dla osób starszych idealna pozycja na półce.