"Rabih znaczy wiosna" - Weronika Tomala

"Martę i Rabiha połączyła prawdziwa przyjaźń od dziecka. Są jak brat i siostra, jak papużki-nierozłączki, jak dwie połówki tego samego kamienia. Różni ich tylko jedno - w żyłach Rabiha płynie arabska krew. Choć wychował się w Polsce i czuje się prawdziwym Polakiem, nie jest akceptowany przez otoczenie ze względu na kolor skóry i egzotyczną urodę, którą odziedziczył po ojcu. Nieszczęśliwy splot wydarzeń sprawia, że ich wyjątkowa relacja urywa się, blednie, majaczy we wspomnieniach dorosłych już ludzi. Los bywa jednak przewrotny - Marta i Rabih spotykają się ponownie i to w okolicznościach, o których oboje chcieliby zapomnieć. Ona wiedzie poukładane, szczęśliwe życie, on za moment staje na ślubnym kobiercu. I świat staje na głowie. Czy w obliczu tłumionego przez lata gniewu i żalu potrafią odnaleźć dawnych siebie? Czy targani sprzecznymi emocjami wreszcie ujrzą to, przed czym tak zaciekle się bronią?" - lubimyczytac.pl

Ona jest już dorosłą kobietą, prowadzącą własną firmę. Zajmuje się profesjonalnie animacją czasu wolnego u dzieci, wraz z przyjaciółką, Michaliną. Mimo bolesnej straty w przeszłości, stara się, aby jej życie było szczęśliwe. Wszystko jednak zmienia się w momencie, gdy na jednej z imprez rozpoznaje dawnego przyjaciela z dzieciństwa, Rabiha. Uczucia odżywają, przejmując kontrolę. Co gorsze, mężczyzna, który skradł jej serce, ma już ukochaną...

Rabih jest mężczyzną wyróżniającym się wśród innych. Swoją odmienność zawdzięcza pół arabskiemu pochodzeniu, przez które niejednokrotnie cierpiał. Mimo tego, jest osobą pewną siebie, czerpiącą radość z życia. W momencie, gdy spotyka ponownie Martę, jest zaskoczony. Chwila ta staje się początkiem odrodzenia ich znajomości. Czy uda się im wrócić do etapu przyjaźni? A może będą dla siebie kimś więcej?

"Rabih znaczy wiosna" to powieść pełna emocji, ukazująca to, co niewidoczne dla oczu. Weronika Tomala w swojej najnowszej premierze, prezentuje obraz człowieka doświadczonego rasizmem. Pokazuje, jak niewiele trzeba, aby zranić drugą osobę. Główny bohater, mimo trudności jest idealnym przykładem radzenia sobie z trudnościami. Nie załamuje się, stara się ignorować zaczepki innych. Od dzieciństwa przyjaźni się z Martą, która jako jedyna nie odwróciła się od niego w dzieciństwie z uwagi na wygląd. Obraz ich relacji jest pełen szczęścia, ale i smutku. W momencie, gdy spotykają się po kilkunastu latach, emocje biorą górę. Starają się kierować nie tylko sercem, ale również rozsądkiem. Ich relacja jest skomplikowana, ale warta każdej minuty.

Moim zdaniem książka zasługuje na ocenę 10/10. Sięgając po nią, nie spodziewałam się tak intrygującej, a za razem emocjonującej opowieści. Problemy współczesnego świata zamknięte zostały w tych 300 stronach, które niezwykle wpływają na czytelnika. Zagłębiając się w lekturę, niejednokrotnie poczułam tzw. "ściśnięte gardło", a z moich oczu poleciała łza. Powieść jest piękna, ale i momentami smutna. Trafia w czuły punkt, ukazuje to, czego nie dostrzegamy na co dzień. Jest lekka, przyjemna, prawdziwa. Każdy wątek rozwija się stopniowo, powodując napięcie u czytelnika. Ostatecznie jednak, nie jesteśmy w stanie nic przewidzieć, co czyni lekturę zaskakującą.

#Carolina